In light of affiliation of the Washington Times-Herald and Chicago Tribute journalist and ex-America Firster John T.Flyn with the case of the Fascist Files, Hon. Franc E. Hook of Michigan shed light on Flyn’s connection to the Armenian Revolutionary Federation (ARF) also known as Dashnag, with headquarters in Boston. Hook starts with a reference to Dashnags as a revolutionary gang with a long record of terrorist-fascist activity.
In the history of formation and oligarchic form and militaristic discipline with determination to achieve political and economic freedom by means of rebellion, terrorize government officials, betrayers, and all sorts of oppressors.
Hook in Dashnag as Political terrorist part of this article refers to the Dashnags official booklets which stated ‘should we continue with terrorism or no’ and the answer provided ‘ after a few successful dispositions of the leading elements the party eventually completely adopted terrorism. Terror and intimidation were used in instruments indispensable to political warfare precisely as later used by Nazi brownshirts.
Wealthy Armenians who refused to contribute were issued death sentences in the central committee and were detailed in the terroristic body of the ARF experts in political murder. Another effective practice was the intimidation of prominent men in order to obtain financial support. Those who refused were ‘put on the spot’.
Since the ousting of Dashnag leaders by the Soviets have entered a new web of intrigue with any power which promised to place them in the saddle again. In 1933 Hitler lavishly promoted everything to everybody and look with particular favor on any disgruntled clique which could have the way for this drang nach osten policy of reaching the Caucasian oil fields.
Early in 1933 Dashnags suddenly revived their cult of the tricolor -its red, orange, and blue party flag. In mass revivalist meetings, marked with wild religious frenzy, they worshipped the defunct flag of a defunct regime.
The notorious case of murdering Archibishop Leon Tourian, Primate of the Armenian Church in Noth and South America by a gang of Dashnag assassins took place in December 1933 while celebrating Christmas mass in the Holy Cross Church in New York.
In Dashnags as Pro-Nazis part of the article, Hook refers to the Dashnag press citing glorification of the Nazi ideology and Hitler himself.
Dashnags were openly anti-semites widely commending in the press to the extreme of justifying the eradicating methods of ‘poisonous elements’ as truly revolutionary. That followed as well by a concept of race worshipping: ‘race above everything and before everything. Race comes first. Everything for the race.’ The organizer of the Racial Religious Orders was a military hack named Gen.K. Nejdeh. As in his own words, ‘today Germany and Italy are strong because as a nation they live and breathe in the terms of race.’ (Weekly, April 10, 1936).\
Armenian racial patriots later became known as Tzeghagrond – composed of two words: tzegh (race) and gron (religion): race worshippers.
Hooks continues on further reporting on the Nazi’s choice of the Armenian Revolutionary Federation or ‘Dashnag’ party to do the fifth-column work in in the Neas East, ie Turkey and Syria. The Nazis promised the Dashhacks an autonomous state similar to Croatia in return for their cooperation.
Hook’s article ends with a conclusion remarks on the Dashnags’ political chameleon nature and their attempts to be everything but anybody – whether Communist, Nazi, Social-Democrat, Socialist, or native Fascist.
“Washington Herald” və “Chicago Tribute” qəzetlərinin jurnalisti və keçmiş “İlk öncə Amerika” hərəkatının fəalı Con R. Flinnin faşist təşkilatlarla əlaqəsi işığında Miçiqan Konqresinin üzvü Frank E. Huk Flinnin baş ofisi Bostonda yerləşən və “Daşnaksütyun” kimi də tanınan Ermənistan İnqilab Federasiyası (AİF) ilə əlaqələri barədə məlumat təqdim edib. Huk daşnakları böyük terror və faşist fəaliyyət tarixinə sahib, daxili oliqarxik quruluşa və hərbiləşmiş bir intizama malik olan, dövlət məmurlarına, hər növ “xəyanətkarlara” və “zülmkarlara” qarşı iğtişaşlar və terror yolu ilə siyasi və iqtisadi azadlıqlara nail olmaq məqsədi daşıyan inqilabi dəstə kimi təsvir etməklə başlayır.
Məqalənin “Daşnaklar siyasi terrorist kimi” başlıqlı hissəsində Huk “Terror fəaliyyətini davam etdirməliyikmi?” sualını verən rəsmi “Daşnaksütyun”un sənədlərinə istinad edir və bir neçə daxili dəyişiklikdən sonra partiyanın tam olaraq terror yolunu qəbul etdiyini bəyan edir. Sonradan nasistlərin əl atdıqları terror və hədə-qorxu siyasi mübarizədə istifadə edilirdi.
Partiyaya köməkdən imtina edən varlı ermənilər ölümə məhkum olunurdular, edam hökmü isə siyasi qətllərdə mütəxəssis olan qrup tərəfindən həyata keçirilirdi. Digər effektiv təcrübə isə məşhur şəxsləri qorxutmaq yolu ilə onlardan maliyyə yardımının alınması idi. İmtina edənlər hədəfə çevrilirdilər.
Sovet hakimiyyəti qurulduqdan sonra qaçan daşnak liderləri onlara yenidən böyük siyasətə qayıtmağa kömək edəcək hər bir qüvvə ilə münasibət qurmağa hazır idilər. 1933-cü ildə Hitler maraqları “Şərqə hücum” və Qafqaz neft yataqlarının ələ keçirilməsi planları ilə üst -üstə düşən hər bir qrupa rəğbətini açıq şəkildə bildirdi. 1933-cü ilin əvvəllərində daşnaklar özlərinin üçrəngli rəmzinə – partiyanın qırmızı-narıncı-göy bayrağına sitayişi yenidən bərpa etdilər. Az qala dini fanatizmin təzahürləri ilə qeyd olunan bir çox mitinqlərdə devrilmiş rejimin bayrağı əsl ibadətlə əhatə olunurdu.
Şimali və Cənubi Amerikanın erməni kilsəsinin arxiyepiskopu Levon Turiyanın 1933-cü ilin dekabrında Nyu-Yorkda Müqəddəs Xaç kilsəsində Milad ibadəti zamanı qatil daşnak qruplaşmasının əli ilə öldürülməsi çox qüssəli bir məşhurluq qazandı.
Məqalənin “Daşnaklar nasistlərin ortaqları kimi” adlı növbəti hissəsində Huk daşnak mətbuatında nasist ideologiyasına və şəxsən Hitlerə həsr olunmuş tərifnamələrdən sitat gətirir.
Daşnaklar açıqcasına antisemitizmi dəstəkləyir, mətbuatda “zəhərli elementlər”lə mübarizədə radikal, həqiqi inqilabi üsullara əl atmağa çağırışlar edirlər. Bu, həmçinin “irqi” (“soydan gələn”) üstünlük ideyası ilə müşayiət olunurdu: “Soy hər şeydən üstündür. Soy həmişə birinci yerdədir. Hər şey soy üçündür.” Bu yarı-dini irqçi ordeninin banisi keçmiş hərbi general Q.Njde olur. Onun öz sözlərinə görə, “Hazırda Almaniya və İtaliya ona görə güclüdür ki, onlar yalnız irqi prinsiplərlə nəfəs alır və yaşayırlar” (“Weekly”, 10 aprel 1936-cı il).
Erməni patriot-irqçiləri daha sonra sexakronistlər kimi məşhurlaşırlar – “sex” (soy, irq) və “kron” (inam, din) sözlərindən irəli gələn bu ad “irqə sitayiş edənlər” mənasında işlənirdi. Huk nasistlərin Ermənistan İnqilabi Federasiyasına (“Daşnaksütyun”) Yaxın Şərqdə, misal üçün Türkiyədə və Suriyada potensial “Beşinci kolon” kimi münasibət göstərdiyini vurğulayaraq davam edir. Nasistlər daşnaklara birgə əməkdaşlıq müqabilində ustaş Xorvatiyası nümunəsində avtonom dövlət vəd edirlər. Huk daşnakların istənilən ideologiyaya -kommunizmə, nasizmə, sosial-demokratiyaya, sosializmə yaxud da faşizmə uyğunlaşa bilən əsl siyasi buqələmun olduqlarını qeyd edərək məqaləni sona çatdırır.
В свете связи журналиста «Вашингтон геральд» и «Чикаго трибьют» и бывшего активиста движения «Америка прежде всего» Джона Р. Флина с фашистскими организациями, конгрессмен от штата Мичиган Френк Э. Хук предоставил информацию о связях Флина с Армянской революционной федерацией (АРФ), также известной как «Дашнакцутюн», штаб-квартира которой расположена в Бостоне. Хук начал с описания дашнаков как революционной банды с долгой историей террористической и фашистской деятельности, олигархической внутренней структурой и военизированной дисциплиной, целью которой является достижение политических и экономических свобод посредством мятежей, террора против правительственных чиновников, «предателей» и «угнетателей» всех видов.
В части своей статьи, озаглавленной «Дашнаки как политические террористы», Хук ссылается на официальные документы «Дашнакцутюн», в которых задается вопрос, «должны ли мы продолжать террористическую деятельность или нет», и дает ответ, что после нескольких внутренних перестановок партия полностью приняла именно террористическую линию. Террор и запугивание использовались в политической борьбе точно так же, как позднее ими пользовались нацистские штурмовики.
Богатые армяне, отказывавшиеся помогать партии, приговаривались к смерти ее центральным комитетом, приговор же приводился в исполнение группой специалистов по политическим убийствам. Другой эффективной практикой стало запугивание известных лиц с целью получения финансовой поддержки. Отказывавшиеся становились мишенями.
После установления Советской власти сбежавшие дашнакские лидеры были готовы вступить в отношения с любой силой, которая могла бы помочь им вновь вернуться в большую политику. В 1933 году Гитлер открыто выразил свою симпатию к любой группировке, интересы которой совпадали с его планами «натиска на Восток» и захвата кавказских нефтяных месторождений.
В начале 1933 года дашнаки возродили культ своего трехцветного знамени – красно-оранжево-синего флага партии. На множестве митингов, отмеченных проявлениями почти религиозного фанатизма, флаг свергнутого режима окружался самым настоящим поклонением.
Печальную известность получила гибель архиепископа Левона Турияна, главы армянской церкви Северной и Южной Америки, от рук группы убийц-дашнаков в декабре 1933 года прямо во время рождественского богослужения в церкви Святого Креста в Нью-Йорке.
В следующей части статьи под названием «Дашнаки как пособники нацистов» Хук цитирует хвалебные отзывы о нацистской идеологии и лично о Гитлере в дашнакской прессе.
Дашнаки открыто выражали свой антисемитизм, призывая в прессе к радикальным, истинно революционным методам борьбы с «отравляющими элементами». Это также сопровождалось идеей расового («родового») превосходства: «род превыше всего и прежде всего. Род на первом месте. Все для рода». Основателем этого полурелигиозного расового ордена стал бывший военный генерал Г. Нжде. По его собственным словам, «ныне Германия и Италия стали сильны, потому что эти нации живут и дышат расовыми принципами» (Weekly, 10 апреля 1936 года)
Армянские патриоты-расисты позднее стали известны как цехакронисты, от слов «цех» (род, раса) и «крон» (вера, религия), т.е. «поклоняющиеся расе».
Хук продолжает, описывая отношение нацистов к Армянской революционной федерации («Дашнакцутюн») как к потенциальной «пятой колонне» на Ближнем Востоке, например, в Турции и Сирии. Нацисты обещали дашнакам их собственное автономное государство по образцу усташской Хорватии в благодарность за сотрудничество.
Хук завершает свою статью, отмечая, что дашнаки – настоящие политические хамелеоны, которые готовы подстроиться под любую идеологию, будь то коммунизм, нацизм, социал-демократия, социализм или фашизм.
