Prof-Dr. Johannes Rau is a German Professor, Doctor of Philosophy, and a Member of the International Security Forum at the German Federal Armed Forces Academy. He is the author of a number of monographs and articles and an expert on Caucasus region and Central Asia.

In his book “The Nagorno-Karabakh Conflict between Armenia and Azerbaijan”, Mr. Rau analyses the long-lasting conflict and armed clashes between two countries of the South Caucasus, Armenia, and Azerbaijan, over the Nagorno-Karabakh region in Azerbaijan. Nagorno-Karabakh de-jure belongs to Azerbaijan, while at the time the book was published it was de-facto controlled by Armenian separatists.

In the first chapters, Mr. Rau describes the historical ties between Nagorno-Karabakh and Azerbaijan, the first influx of Armenians to the Caucasus, including to Karabakh and the strategical goals of external actors behind this resettlement, as a result of a “divide and conquer “strategy in South Caucasus.

Chapter 6 refers to the situation around Nagorno-Karabakh with the Soviet rule and highlights worsening the relations between Azerbaijan and Armenia during this time. Furthermore, during this period, the status of Nagorno-Karabakh was decided by the highest regional communist authority, the Caucasian Office, the latter confirmed g that Nagorno-Karabakh is to remain within the borders of the Azerbaijani Soviet Republic.

The next chapter outlines the resettlement of the Azerbaijani population of Armenia by the Soviet government in Azerbaijan, as well as the situation in Nagorno-Karabakh during the Perestroika policy of the Soviet Party Secretary, Mikhail Gorbachev.

The writer assumes, in Chapter 8, that throughout the entire conflict period, primarily the unstable political situation in Azerbaijan in the early 90s had created favorable conditions for a complete occupation of the Nagorno-Karabakh region and 7 surrounding districts by Armenia under the patronage of its Russian ally. As a result of the aggressive policy of Armenian authorities, the Azerbaijani people became victims of unprecedented genocide in the town of Khojaly, Azerbaijan. Human Rights Watch called genocide in Khojaly  “the conflict’s largest massacre”.

In Chapter 9, the author examines the issue of interpretation of one of the main principles of international law, the right of self-determination, and how the latter may be used to justify the illegal occupation of a part of the territory of another sovereign state.

Prof. Dr. Rau highlights in Chapter 10, efforts and the role of international and regional organizations as well as main guiding documents on the Armenian-Azerbaijani conflict, primarily four UN Security Council resolutions. Yet, the author expresses the opinion that the negotiations process has not brought the necessary outcome and the clashes are still ongoing.

Chapter 11 describes the impact of the conflict on the political-economic relations between the parties to this conflict, as the conflict completely froze any cooperation between these two countries of the South Caucasus and resulted in the economic isolation of Armenia from its neighbors in the Region. Nevertheless, the author believes that there is still room for a peaceful resolution of the conflict concerned draws attention to the best possible scenarios for both parties of this conflict.

Professor, doktor Yohannes Rau – alman alimi, fəlsəfə elmləri doktoru və Almaniya Bundesver Akademiyası nəzdində Beynəlxalq Təhlükəsizlik Forumunun üzvüdür. O, bir sıra monoqrafiya və məqalələrin müəllifi, Qafqaz və Mərkəzi Asiya üzrə ekspertdir.

“Ermənistan və Azərbaycan arasında Dağlıq-Qarabağ münaqişəsi” kitabında doktor Rau Dağlıq Qarabağ uğrunda Cənubi Qafqazın iki ölkəsi – Ermənistan və Azərbaycan arasındakı silahlı qarşıdurmanı və çoxillik münaqişəni təhlil edir. Dağlıq Qarabağın qanuni olaraq Azərbaycanın bir hissəsi olmasına baxmayaraq, kitabın nəşri zamanı o, faktiki olaraq erməni separatistlərinin nəzarəti altında idi.

İlk fəsillərdə doktor Rau Dağlıq Qarabağ və Azərbaycanın tarixi əlaqələrini, ermənilərin Qafqaza və Qarabağa ilk girişini və Cənubi Qafqazda tətbiq edilən köçürülmə və “parçala və hökmranlıq et” siyasətinin arxasında duran xarici qüvvələrin strateji məqsədlərini təsvir edir.

Altıncı fəsil sovet hakimiyyəti dövründə Dağlıq Qarabağ ətrafındakı vəziyyətə həsr edilib və bu dövrdə Azərbaycan və Ermənistan arasında münasibətlərin kəskinləşməsindən bəhs edir. Bu dövrdə Dağlıq Qarabağın statusu regionun ali kommunist hakimiyyəti – Qafqaz bürosu tərəfindən müəyyən olunmuşdu və o, təsdiqləyirdi ki, Dağlıq Qarabağ Azərbaycan SSR-in tərkibində qalmalıdır.

Növbəti fəsildə Sovet hakimiyyəti tərəfindən azərbaycanlı əhalinin Ermənistandan köçürülüməsi, həmçinin baş katib Mixail Qorbaçovun “yenidənqurma” siyasəti dövründə Dağlıq Qarabağdakı vəziyyət təsvir edilir.

Səkkizinci fəsildə müəllif 90-cı illərin əvvəllərində Azərbaycandakı qeyri-sabit siyasi vəziyyətin Ermənistanın rus müttəfiqlərinin himayəsi ilə Dağlıq Qarabağı və onun yeddi ətraf rayonunu tam işğal etməsinə necə şərait yaratdığından bəhs edir. Ermənistan hökumətinin aqressiv siyasəti nəticəsində Xocalı şəhərində azərbaycanlı əhali ağlasığmaz soyqırıma məruz qaldı. “Human Rights Watch” Xocalı soyqırımını “konfliktin gedişatında ən böyük kütləvi qırğın” adlandırmışdı.

Doqquzuncu fəsildə müəllif beynəlxalq hüququn əsas prinsiplərindən biri olan öz müqəddəratını təyin etmək hüququnu və başqa suveren dövlətin ərazisinin zəbt olunması üçün bu prinsipdən istifadə edilməsini araşdırır.

Onuncu fəsildə professor Rau beynəlxalq və regional təşkilatların səylərini və rolunu, habelə Ermənistan-Azərbaycan münaqişəsi ilə bağlı əsas beynəlxalq sənədləri, ən əsası isə, BMT Təhlükəsizlik Şurasının dörd qətnaməsini təsvir edir. Eyni zamanda, müəllif hesab edir ki, danışıqlar prossesi müvafiq nəticələrə gətirib çıxarmır və silahlı qarşıdurma davam edir.

On birinci fəsil münaqişənin tərəflər arasındakı siyasi-iqtisadi münasibətlərə təsirindən bəhs edir — münaqişə Cənubi Qafqazda iki dövlət arasında bütün əlaqələri tamamilə dondurmuş, Ermənistanın qonşularından iqtisadi izolyasiya olunmasına gətirib çıxarmışdı. Buna baxmayaraq müəllif hesab edir ki, hələ də məsələnin sülh yolu ilə həll olunması imkanı vardır və hər iki tərəf üçün ən yaxşı ssenarini təsvir edir.

Профессор доктор Йоханнес Рау – немецкий ученый, доктор философии и член Международного форума по вопросам безопасности при Академии Германского бундесвера. Он автор целого ряда монографий и статей и эксперт по Кавказу и Центральной Азии.

В своей книге «Нагорно-Карабахский конфликт между Арменией и Азербайджаном» доктор Рау анализирует многолетний конфликт и вооруженное противостояние между двумя странами Южного Кавказа, Арменией и Азербайджаном, из-за Нагорного Карабаха. Хотя Нагорный Карабах и является законной частью Азербайджана, на момент публикации книги он был фактически под контролем армянских сепаратистов.

В первых главах доктор Рау описывает исторические связи между Нагорным Карабахом и Азербайджаном, первое проникновение армян на Кавказ, включая Карабах, и стратегические цели внешних сил, стоящих за этим переселением, а также за политикой «разделяй и властвуй», примененной на Южном Кавказе.

Шестая глава посвящена ситуации вокруг Нагорного Карабаха в период советской власти и освещает ухудшение отношений между Азербайджаном и Арменией в этот период. В этот период статус Нагорного Карабаха был определен высшими коммунистическими властями региона, Кавказским бюро, подтвердившим, что Нагорный Карабах должен остаться в составе Азербайджанской ССР.

Следующая глава описывает выселение азербайджанского населения из Армении Советским правительством, а также ситуацией в Нагорном Карабахе в период проводимой генсеком Михаилом Горбачевым политики «перестройки».

В восьмой главе автор описывает, как нестабильная политическая ситуация в Азербайджане в начале 90-х годов создала удобные условия для полной оккупации Арменией Нагорного Карабаха и семи окружающих его районов, при полном покровительстве ее российских союзников. В результате агрессивной политики армянских властей азербайджанское население подверглось беспрецедентному акту геноцида в городе Ходжалы. Human Rights Watch называет геноцид в Ходжалы «крупнейшим массовым убийством в ходе конфликта».

В девятой главе автор изучает вопрос интерпретации одного из главных принципов международного права, права на самоопределение, и того, как этот принцип может использоваться для оправдания незаконного захвата территории другого суверенного государства.

В десятой главе профессор доктор Рау описывает усилия и роль международных и региональных организаций, а также главные международные документы, посвященные армяно-азербайджанскому конфликту, прежде всего четыре резолюции Совета безопасности ООН. В то же время автор считает, что процесс переговоров не приводит к нужному результату и что вооруженное противостояние продолжается.

Глава одиннадцатая описывает влияние конфликта на политико-экономические отношения между сторонами, и то, как конфликт совершенно заморозил любое взаимодействие между двумя странами Южного Кавказа и привел к экономической изоляции Армении от ее соседей. Несмотря ни на что, автор считает, что все еще существует возможность для мирного решения вопроса, и описывает лучшие возможные сценарии для обеих сторон.